در سال ۱۲۸۷ در تهران، محله ی سنگلج به دنیا آمد. در مدرسه‌ی صنایع مستظرفه نزد حسنعلی وزیری و اسماعیل آشتیانی اصول هنر را فراگرفت و سپس در نقاشخانه‌ی سید رسول الحسینی به ادامه‌ی نقاشی پرداخت. وی پس از کسب مهارت‌های لازم، در دبیرستان هایی چون نظام، شرف و دارالفنون به تعلیم نقاشی مشغول شد.
نجمی به طراحی توجه ویژه‌ای داشت و آن را پایه و اساس هنرهای دیداری می‌دانست. علاوه بر طراحی و نقاشی، به تئوری هنر نیز علاقه‌مند بود و در این راستا کتاب‌هایی مثل نقاشی جدید در ایران، تئوری نقاشی از نظر علمی و عملی و دستور نقاشی را منتشر کرد، که در آنها به طرح عقاید خود در خصوص هنر و برخی اصول نقاشی، همچون سایه زدن، پرسپکتیو، رنگ‌آمیزی، ترکیب‌بندی و دورنماسازی پرداخته است. به موجب رویکردی که به هنر کلاسیک داشته، در این کتاب ها از نقد تندوتیز مدرنیست‌ها نیز غافل نمانده است. شرکت در چند نمایشگاه گروهی در کارنامه وی دیده می شود؛ از جمله، نمایشگاه باشگاه مهرگان و نمایشگاه یازدهمین پیشاهنگان جهان در یونان (جامبوری جهانی، ۱۹۶۳)؛ که در آن رتبه‌ی نخست را به دست آورد. از میان هنرمندانی که نزد وی شاگردی کرده‌اند می توان به پرویز کلانتری اشاره نمود.
مأخذ: شهروز مهاجر، مکتب کمال الملک
