بهجت صدر با همان نخستین کارهای انتزاعی‌اش در دهه‌ی سی، نشان می‌دهد که او را باید یک جریان مستقل و مهم در هنر انتزاعی ایران به شمار آورد. موفقیت‌های پی‌در‌پی او در همان نخستین سال‌های فعالیت دور از چشم هنرشناسان نمی‌ماند تا نهایتاً با درخشش در سومین بی‌ینال تهران در سال ۱۳۴۱، داوران بی‌ینال را متقاعد می‌کند تا جایزه‌ی بزرگ کارنما را به او اختصاص دهند. در همان سال‌ها، شهرتش به خارج از ایران هم می‌رسد تا جایی که در سال ۱۳۳۹ اثری از او بر جلد مجله‌ی «امروز» در فرانسه به چاپ می‌رسد. درواقع باید در نظر داشت که تعداد مدرنیست‌های ایرانی که توانسته‌اند نام خود را، هرچند محدود، در خارج از مرزهای ایران مطرح کنند، چندان زیاد نبوده است. به‌ویژه در نقاشی انتزاعی، که عموماً بدون داشتن موتیف‌های بومی، فاصله‌ی زیادی با هنر روز اروپا داشته است.
بخشی از مقاله شهروز مهاجر با عنوان «سهمی از هنر انتزاعی ایران برای بهجت صدر»، پرونده نزاع بر سر انتزاع {نگاهی به نقاشی انتزاعی ایران در آغاز مدرنیسم}
متن کامل مقاله در شماره ۳۹۳-۳۹۲ تندیس
